Brussel (BE)
7 Jun. 2016
4 minuten
De Europese Commissie gaat de invoer van bepaalde ijzer- en staalproducten in de Europese Unie (Unie) beter monitoren. Daarom heeft zij een vergunningsplicht ingesteld, die op 1 juni is ingegaan en loopt tot en met 15 mei 2020
De Europese Commissie wil door de staalimporten van buiten de EU sneller kunnen ingrijpen met corrigerende maatregelen (Red.: lees antidumpingmaatregelen) als de grootte van de invoer schade dreigt te berokkenen aan de Europese staalproducenten. Invoer van staal uit derde landen (met uitzondering van Noorwegen, Zwitserland en Liechtenstein) wordt daarom onderworpen aan een vergunningsplicht vanaf 1 juni 2016 tot en met 15 mei 2020. Bekijk hier de uitvoeringsverordening van de Europese Commissie.
Enthousiast
Rob Greve, branchemanager van de Staalfederatie is enthousiast over deze nieuwe richtlijn. De Staalfederatie behartigt de belangen van zo’n 47 leveranciers van staal en aanverwante producten. Gezamenlijk beleveren ze een heel groot deel van de Nederlandse markt. ‘Op het gebied van stalen balken bijvoorbeeld leveren onze leden zo’n 85 procent van de totale Nederlandse markt van balken’, aldus Greve. ‘Staalleveranciers doen nu ook mee aan de statistieken van het CBS door het invullen van importgegevens als tonnage en herkomst van het staal, maar geen gegevens over de transactiewaarde van de stalen producten. ‘Daar komt bij’, aldus de branchemanager, ‘dat invullen gebeurde niet altijd even strikt én er was ok geen handhaving op of je het nu wel of niet invulde.’
Maatregelen tegen prijsbederf
Greve heeft vertrouwen in de nieuwe richtlijn. ‘Want’, zegt hij, ‘de importerende bedrijven hebben nu een eigen belang bij het correct en volledig invullen van de documenten. Want alleen dan kan de Unie maatregelen treffen tegen prijsbederf. Daarnaast heeft de Unie straks veel sneller inzicht in de importstromen want elke maand wordt er door de verantwoordelijke instanties van alle lidstaten (voor Nederland is dat de Belastingdienst/Douane centrale dienst voor in- en uitvoer in Groningen) gerapporteerd aan de Unie. Of deze gegevens breed worden verspreid, dat weet Greve niet zeker. Hij vermoedt dat het via Eurostat openbaar wordt gemaakt. ‘Daar moet ik nog induiken’, zegt Greve.
Dat betekent waarschijnlijk dat Europa niet lang meer wordt overstelpt met de duizenden en duizenden tonnen staal (uit China of Oekraïne) die in Antwerpen liggen te wachten op inklaring naar een van de lidstaten. Naar verwachting zal daar snel een einde aan komen omdat er via de importdocumenten snel kan worden geconstateerd dat prijsbederf dreigt.
Vooral veel extra werk
Van de staalbedrijven lijken er maar weinig rechtstreeks staal te importeren buiten de EU. De vijf leveranciers die we benaderden, kopen allemaal hun staal in via agenten of traders. Eén zo’n Nederlandse agent die niet bij naam genoemd wil worden, wilde wel reageren op de nieuwe richtlijn. ‘Het betekent vooral veel extra werk vanwege het invullen van de documenten.’ De agent legt de vinger op een andere zere plek en dat is dat de Europese staalindustrie niet concurrerend genoeg is. Ze zouden moeten moderniseren om beter te kunnen concurreren. De Chinese staalindustrie bestond twintig jaar geleden nog niet, maar in de afgelopen twintig jaar hebben ze hun huidige staalproductie opgebouwd met moderne staalfabrieken. Zij produceren te veel staal, geeft de agent toe maar door de moderne hoogovens zijn ze qua prijs heel concurrerend.
Ook Europa subsidieert
‘De EU verwijt China dat zij hun staalfabrieken subsidiëren, maar ook de Europese staalindustrie wordt door de landelijke en/of Europese overheden gesubsidieerd’, stelt de staalinkoper. ‘Verder doet de Unie aan protectionisme door het opleggen van importheffingen. Kijk wat daar het gevolg van is.’ In de afgelopen zes weken is de staalprijs van sommige soorten geëxplodeerd. De agent noemt als voorbeeld stafstaal en betonstaal, die qua productie op een gelijke wijze worden gemaakt en waarvoor dus ook gelijke kosten worden gemaakt. Als je dan kijkt naar de prijsexplosie de afgelopen zes tot acht weken dan zie je dat stafstaal ‘slechts’ 120 euro per ton is gestegen, terwijl betonstaal in de piek met 250 euro per ton is verhoogd. En hoe komt dat? Volgens de staalimporteur is dat te wijten aan de Europese importheffing die op betonstaal is gelegd, waardoor de paar Europese producenten van betonstaal niet worden gehinderd door concurrentie en ze dus ongehinderd hun prijzen kunnen verhogen. ‘Geld verdienen mag, maar niet door de markt te beschermen’, stelt de agent. De niet bij naam genoemde agent importeert staal voor vele staalleveranciers in heel Europa. Hij heeft Nederlandse klanten, maar ook Duitse, Griekse, Franse en Belgische. Op jaarbasis importeren ze ongeveer 100.000 ton staal en dan gaat het om betonstaal, stafstaal, balkstaal en profielstaal.
Het gehele artikel van onze redacteur Gerard ten Bulte is te lezen in Vraag & Aanbod 23, neem nu een abonnement