Deventer
4 mei. 2018
2 minuten
Het begon allemaal in 2001. China krijgt in dat jaar toegang tot de Wereldhandelsorganisatie en wordt bovendien aangewezen als organisator van de Olympische Zomerspelen van 2008 in Beijing. Het geeft het land vleugels in de industriële metaalmarkten. De vraag naar metalen neemt een vlucht en de prijzen volgen in rap tempo. Sindsdien is China altijd een dominante factor geweest in de metaalmarkten. Dit concludeert Vraag & Aanbod-columnist Casper Burgering, senior sector econoom Industrie & Industriële metalen bij ABN AMRO.
In 2001 had China nog maar een aandeel van 14 procent in de mondiale consumptie van industriële metalen. In 2017 is dat aandeel gegroeid naar 51 procent. Maar sinds kort wordt aan de dominante positie van China getornd.
Trumpoline in metaalprijzen
Het economische beleid van Trump heeft de internationale markten niet onberoerd gelaten. Dat hebben de industriële metaalmarkten ook gemerkt. Met name de staal-, aluminium- en nikkelprijzen kwamen op de ‘Trumpoline’ terecht. Het aankondigen van importtarieven op staal en aluminium was op zichzelf al voldoende reden voor verhoogde beweeglijkheid in de prijzen. De prijs van staal in de VS steeg sterk (door een binnenlands tekort aan staal), terwijl de staalprijzen in andere regio’s afzwakten (door een voldoende aanbod). De aluminiumprijs verloor door de aankondiging bijna 10 procent in waarde in één maand.
Daar bleef het niet bij. De inkt van mijn vorige column (‘Aluminium: de parel die maar niet wil glanzen‘) was nog niet droog of er volgden sancties van de VS tegen een aantal Russische oligarchen, inclusief hun handelspartners. De aluminiumprijs steeg in zeven dagen met 21%. Want één van die bekritiseerde oligarchen is Oleg Deripaska, de baas van Rusal. Dit bedrijf is de grootste aluminiumproducent buiten China met een aandeel van 6% in de mondiale productie. De afzet van Rusal-aluminium neemt door de sancties af en investeerders maakten zich direct zorgen over een toekomstig tekort aan aluminium. Vervolgens was nikkel aan de beurt. De sancties zouden namelijk ook de handelspartners van de Russische oligarchen treffen. En aangezien Rusal een groot aandeel heeft in Norilsk – een grote nikkelproducent – worden de aangekondigde sancties ook van toepassing op Norilsk. Dat zou zomaar toekomstige tekorten kunnen betekenen in de nikkelmarkt. Dus ook de prijs van nikkel steeg sterk: met 16 procent in 10 dagen.
De soep wordt niet zo heet gegeten
Net zoals de aangekondigde importtarieven op staal en aluminium, zijn de toegezegde sancties op de Russische oligarchen inmiddels ook aangepast. Bij de importtarieven op staal en aluminium worden sommige handelspartners voorlopig ontzien. En de Amerikaanse autoriteiten zijn bereid de Rusal-sanctieregels te versoepelen of zelfs op te heffen op voorwaarde dat Oleg Deripaska zijn aandeel in het bedrijf afbouwt. Op basis hiervan daalde de aluminiumprijs weer en verloor het metaal 13 procent van zijn waarde in drie dagen. En daarmee zijn we weer bijna terug bij af.
In de afgelopen jaren hebben de metaalprijzen vooral de trends in het Chinese economische beleid gevolgd. Ik ga ervan uit dat China die rol binnenkort weer oppakt en metaalmarkten zal blijven beroeren. Maar het speelveld is in korte tijd veranderd. Het grillige economische beleid in de VS en de verhoogde geopolitieke risico’s spelen een sterkere rol in de prijstrends van industriële metalen. Dat het daardoor een stuk chaotischer is geworden, staat buiten kijf.
Reageren op deze column, dat kan via de redactie Vraag & Aanbod en wij geven het doior aan Casper Burgering.
Deze column heeft eerder gestaan in de papieren editie van Vraag & Aanbod. Klik hier voor een voordelig abonnement.