5 feb. 2015
4 minuten
Baas, baas’, riep de secretaresse naar Squeeze, ongeveer twee weken na de doorstart. ‘Er is onrust op de werkvloer’. Squeeze liep naar het raam in zijn kantoor dat hem direct zicht bood op de productiehal. Hij zag groepjes mannen druk met elkaar in overleg, maar niet bezig met hun gebruikelijke taken.
Wat vooraf ging:
Aan het begin van de negentiger jaren komt een middelgroot familiebedrijf in de problemen als gevolg van de aanhoudende recessie. Twee broers, Smile en Squeeze, vormden al jaren de directie. Zij bezaten twee min of meer gelijke fabrieken. De spanningen tussen Smile en Squeeze liepen hoog op en het enige dat nog uitkomst bood, was de splitsing van het bedrijf. Wie er uiteindelijk sterker uit de crisis zou komen leek voor de omgeving wel duidelijk. Squeeze stuurde op structuur en zorgde ervoor dat alles was geregeld, hij zou zeker overleven en er een groots bedrijf van maken. Smile was daarentegen de innovator en visionair en was niet herkenbaar als de prototype directeur, mensen konden zich niet voorstellen dat hij succesvol zou kunnen zijn. Vorige week kwam Squeeze met 1-0 voor te staan, omdat hij de financiering bij de bank makkelijk rond kreeg, terwijl Smile amper de helft van de lening kreeg.
Lees hier deel 4 van Smile & Squeeze
De secretaresse gaf aan dat alle medewerkers de tussen-voorraden aan het tellen waren om goed te kunnen rapporteren. Squeeze dacht na en begreep dat dit het gevolg was van zijn eigen aangescherpte procedures, waaraan iedereen zich diende te houden. Squeeze had van alle medewerkers geëist dat zij elk uur dienden bij te houden wat het aantal deelproducten was voor de productie en welk aantal producten gereed zou komen. Hij wilde zo analyseren of hij nog efficiënter zou kunnen produceren. Omdat dit een verbetering zou zijn, had hij de nieuwe werkwijze per direct in laten gaan. Squeeze begreep alle consternatie niet, iedereen moest volgens hem gewoon de procedures volgen.
Niemand durft fouten te maken
Het personeel was echter bang om iets fout te doen, omdat zij het gevoel kregen gecontroleerd te worden en ook doordat zij nu in een nieuw team of met een nieuwe machine werkten. Vandaar dat alles zorgvuldig werd uitgevoerd zonder dat er ook maar één fout werd gemaakt. Het gevolg was dat er amper nog een product uit de fabriek kwam. De onderdelen die in kratten op de vloer stonden, waren bedoeld voor de productie, maar er gebeurde niets. De grote montagehal was leeg en iedereen stond op elkaar te wachten. Het probleem was dat niemand iets anders durfde te gaan doen, aangezien iedereen een nieuw functieprofiel had ontvangen met daarin de expliciete vermelding van alle taken. Het gevolg was dat er deze maand te weinig werd geassembleerd en geleverd en dat er waarschijnlijk de volgende maand te veel druk zou liggen op de assemblage afdeling om al het achterstallige werk uit te voeren.
Verplicht vakantiedagen opnemen
Squeeze stond voor een vervelend dilemma, maar zoals hij al vaker had gedaan, ging hij eerst alles eens rustig bestuderen. De invoering van de procedures was zijn idee en dat moest dus zeker doorgaan, want daar zag hij geen probleem in. Squeeze dacht na over de tijd die hij verloor in de montagehal. Hij bedacht dat de medewerkers maar vakantiedagen op moesten nemen in de tijd van de leegloop. De nieuwe werkwijze moest gewoon tijd krijgen om aan te lopen. Dit idee beviel hem goed. Met een mededeling die door zijn secretaresse werd verstuurd, was alles binnenkort vast weer onder controle.
Mededeling van de directie:
‘Medewerkers die niet kunnen werken door een tekort aan de benodigde materialen worden verzocht naar huis te keren en verlof op te nemen. Iedereen dient wel oproepbaar te blijven. In de opstart van de fabriek hebben enkele medewerkers voor stagnatie gezorgd, waardoor de fabriek nu schade ondervindt. De opgenomen verlofdagen worden direct van het tegoed aan vakantiedagen afgeschreven, zodat de schade beperkt zal blijven’.
Einde mededeling
Samen overleven
Bij Smile verliep ook niet alles direct zonder problemen. Medewerkers van Smile spraken met hun oud-collega’s die bij Squeeze werkten en al snel was de vonk van onrust overgesprongen. De bijeenkomst die werd georganiseerd om iedereen te informeren trok veel belangstelling. De vele vragen gingen over het bestaansrecht, over de vraag of de rechter helft van het bedrijf wel zelfstandig kon overleven? Smile stelde zich kwetsbaar en menselijk op. Hij luisterde naar iedereen en vroeg een bijdrage van iedereen in denkcapaciteit. Smile verklaarde dat juist de medewerkers het meest belangrijk waren in deze tijden en dat ze vertrouwen moesten houden in elkaar en in het bedrijf. Transparantie was daarvoor belangrijk en samen wisten ze meer dan hij alleen. Hij vertelde dat hij meerdere scenario’s had uitgewerkt voor de toekomst van het bedrijf en dat er geen reden was voor onrust. Wel vroeg hij iedereen alert te blijven en zodra er ergens een dreiging ontstond, dit te melden, zodat de stabiliteit behouden zou blijven. De meeting gaf alle aanwezigen een buitengewoon goed teamgevoel. Ze waren ervan overtuigd dat ze samen zouden overleven. De bijeenkomst werd met een borrel afgesloten en iedereen werd persoonlijk bedankt voor de interesse in de bijeenkomst en de betrokkenheid bij het bedrijf.
Gelijk spel
Squeeze werd geconfronteerd met weerstand in zijn linker fabriek en schoof de rekening voor de oplossing door naar de medewerkers. Smile daarentegen oogstte vertrouwen en medewerking met zijn open houding. Hij had geluisterd, vertrouwen uitgestraald en goed gecommuniceerd over zijn plannen.
Het was 1 – 1 geworden.
Volgende week donderdag deel 6 op vraagenaanbod.nl en in de nieuwsbrief.
Het laatste nieuws op het gebied van Safety/veiligeheid in uw mailbox? Meld u nu aan voor de Safety update!