De overheid moet met een staatsgarantieregeling komen die het betalingsrisico voor exportorders van ‘omvallende’ buitenlandse afnemers afdekt. Deze kan de verkrampte risicoperceptie van de verzekeraars naar normale proporties terugbrengen. Dit is een voostel van de Koninklijke Metaalunie. Het is belangrijk dat bedrijven blijven exporteren. Dat kan alleen als ondernemers de mogelijkheid blijven behouden het risico van wanbetaling door buitenlandse afnemers te verzekeren. Vooral kleinere bedrijven kunnen deze risico’s niet overzien en niet zelf dragen en gaan omzet missen als deze risico’s niet meer te verzekeren zijn.
Niemand is gebaat bij leveringen aan wanbetalers, maar we kunnen het ons, zeker in een teruglopende economie, niet permitteren om gezonde buitenlandse omzet te laten liggen, stelt de Metaalunie. En dat is nu precies wat er gebeurt. De (verzekerings)markt is geschrokken en reageert niet goed op de ontwikkelingen. Daar moet de export niet de dupe van worden. Het wordt tijd dat het kabinet nu laat zien oog te hebben voor belangen van het (exporterend) mkb-metaal. Een staatsgarantieregeling voor betalingsrisico’s van exportorders steunt de export en zorgt direct voor een impuls die de export op peil houdt. En de Nederlandse export levert een belangrijke bijdrage aan de Nederlandse economie. Als het kan met, maar als het moet ook zonder, de bestaande marktpartijen. In het belang van de exportpositie van het mkb-metaal vindt de Metaalunie.
Export is belangrijk voor het mkb-metaal. Iets meer dan een kwart van de 13.000 Metaalunieleden exporteert. Export vormt voor die bedrijven gemiddeld 27% van de totale omzet. Als de order eenmaal is afgesloten is het belangrijk dat de leverancier er op kan vertrouwen dat de debiteur zijn verplichtingen nakomt. Dat is niet altijd van te voren goed te regelen, zeker niet bij export buiten de EU. Ook kan de ondernemer niet altijd goed alle risico’s overzien. In dat kader speelt de exportkredietverzekering een belangrijke rol. Vooraf bij selectie van kredietwaardige opdrachtgevers en achteraf als het desondanks toch misgaat.