23 apr. 2015
4 minuten
Het was feest bij Squeeze. Alle klanten waren uitgenodigd en speciaal voor deze festiviteiten had Squeeze de fanfare uit het dorp gevraagd om een stuk uit hun programma te komen spelen. In de grote fabriekshal stond een groot podium versierd met vlaggen en ballonnen. Boven het podium hing een groot spandoek met de tekst: ‘Flex-O-Board 25 jaar succes en dat vieren wij’.
Wat vooraf ging:
Aan het begin van de negentiger jaren komt een middelgroot familiebedrijf in de problemen als gevolg van de aanhoudende recessie. Twee broers, Smile en Squeeze, vormden al jaren de directie. Zij bezaten twee min of meer gelijke fabrieken. De spanningen tussen Smile en Squeeze liepen hoog op en het enige dat nog uitkomst bood, was de splitsing van het bedrijf. Wie er uiteindelijk sterker uit de crisis zou komen leek voor de omgeving wel duidelijk. Squeeze stuurde op structuur en zorgde ervoor dat alles was geregeld, hij zou zeker overleven en er een groots bedrijf van maken. Smile was daarentegen de innovator en visionair en was niet herkenbaar als de prototype directeur, mensen konden zich niet voorstellen dat hij succesvol zou kunnen zijn. Inmiddels zijn we twintig jaar verder, het is 2014 en beide fabrieken bestaan nog steeds.
Lees hier deel 14 van Smile & Squeeze
Squeeze had ook de burgemeester uitgenodigd om deel uit te maken van de feestvreugde. Het bedrijf van Squeeze was een gerespecteerd bedrijf in de gemeenschap en droeg zorg voor veel werkgelegenheid. De burgemeester werd door Squeeze zelf naar het podium begeleid. Daar aangekomen vroeg de burgemeester aan Squeeze: Is het Flex-O-Board het schuifboard dat je vroeger op elke school zag? Squeeze begon te lachen en zei waarschijnlijk wel. Dit is in de jaren ’90 ontwikkeld. Het is een combinatie van een traditioneel krijtjesbord dat men altijd op scholen toepaste en een whiteboard. Toen een nieuw fenomeen. Het was een uitvinding van mijn broer Smile, die de functies samenvoegde en het werd een hit op scholen. Zelfs kantoren maakten er gebruik van. Het systeem verkocht jarenlang erg goed en vroeger maakten we er zelfs top omzetten mee. Dankzij het Flex-O-Board hebben we onze nieuwe bedrijfshallen kunnen bekostigen en zijn we internationaal doorgebroken. De laatste tijd loopt het helaas sterk terug omdat mensen met Digiboards bezig zijn en werken mensen steeds meer met apps op computers. Wij zijn er echter trots op en er zijn nog heel veel bedrijven die net als wij vasthouden aan deze bewezen werkwijze’. De burgemeester vroeg aan Squeeze of er dan geen nieuw product op de markt was, wat ze juist nu onder de aandacht konden brengen. De opvolger bijvoorbeeld, of het product waar ze voor de toekomst grote verwachtingen van hadden. De burgemeester maakte nog een subtiele beweging met zijn voorhoofd richting de pers aan de overkant van enkele vakbladen en van de plaatselijke krant. Dit was een uitgelezen kans. ‘Nee’ zei Squeeze. ‘Wij gaan niet mee met de gekte van vandaag. Ook al hebben wij het moeilijk, onze kansen zitten in besparingen, dingen efficiënter doen. Wij gaan voor verdere automatisering en schaalvergroting. Wij volgen onze grote klanten en staan voor kwaliteit en traditie. Dit doen we al jaren en dat gaat al jaren goed. Die Smartboards of DigiBoards zijn veel te duur en die kunnen wij ook niet maken.’
De burgemeester vroeg of het product dan werd doorontwikkeld om vervolgens wellicht aan te kunnen sluiten op de wensen van de moderne jeugd. Squeeze gaf aan dat er wel eens een paar kleine variaties waren uitgeprobeerd, maar die waren niet te verkopen. Ze hadden alle verkopers nauwkeurig instructies gegeven hoe die variaties te verkopen, maar de angst voor het onbekende was te groot en het was nooit van de grond gekomen. Volgens de verkopers was er ook geen behoefte in de markt, want niemand kocht deze variaties immers. ‘Maar hoe gaan jullie dan om met productontwikkeling?’ vroeg de burgemeester. Squeeze antwoordde: ‘ Wij kijken tegenwoordig of er producten op de markt worden gebracht die goed aanslaan en dan kopiëren we deze. Door onze strakke organisatie zijn wij meestal in staat om dezelfde producten tegen een lagere prijs af te zetten. Het vervelende is dat het een echte prijzenslag is geworden. Er is geen onderscheidend vermogen meer en dat is nadelig. Desalniettemin houden wij koers!’ Squeeze stopte het gesprek met de burgemeester en liep met grote passen weg richting de muziek. De muziek zou alle festiviteiten starten, er was koekhappen en zaklopen voor de jeugd, er was gratis limonade en iedereen was welkom.
Smile had via een van de bezoekers de verhalen gehoord en had een beetje medelijden met zijn broer. Hij snapte niet dat hij met al die talenten niet gewoon iets nieuws kon bedenken. Smile was elke keer onder de indruk van de grote discipline en kennis van zijn broer. Squeeze had alles onder controle en alles werd op tijd uitgevoerd. Terwijl Smile moeite had om met zijn mensen überhaupt een product op de markt te brengen. Smile had meer dan twintig ideeën per jaar waarvan mogelijk één product aan het eind van het jaar de markt haalde. De vele overige ideeën sneuvelden al in de designfase of eventueel later als bleek dat de timing weer eens te vroeg was. Smile dacht nog even aan zijn poster met trends en aan het feit dat creativiteit de toekomst had. Smile wist het even niet meer zo zeker. In vertwijfeling luisterde hij naar het gedempte geluid in de hal naast hem. De muziek van de fanfare.
Deze ronde werden er geen punten verdiend. Het bleef 1 – 0 voor Smile.
Volgende week donderdag deel 16 op vraagenaanbod.nl en in de nieuwsbrief.
Het laatste nieuws op het gebied van Safety/veiligheid in uw mailbox? Meld u nu aan voor de Safety update!