Wat is beter: thermisch of elektrolytisch verzinken?

Thermisch en elektrolytisch verzinken zijn beide methoden voor het bekleden van metalen oppervlakken met een laag zink om ze te beschermen tegen corrosie.

Toch zijn elektrolytisch verzinken en thermisch verzinken totaal verschillende processen. Zowel het eindresultaat als het proces verschillen sterk van elkaar. Beide processen hebben hun eigen voor- en nadelen.

Elektrolytisch verzinken

Elektrolytisch verzinken, ook wel koud verzinken genoemd, is een proces waarbij staal wordt ondergedompeld in een bad van zinkchloride en een stroom wordt toegepast om het zink uit het bad op het staaloppervlak te deponeren. Zo is de zinklaag bij elektrolytisch verzinken dunner dan bij thermisch verzinken waardoor het nabewerken van schroefdraadpassingen niet nodig is. Het resulterende zinkoppervlak is vrijwel altijd uniform en glad, wat het uiterst geschikt maakt voor cosmetische toepassingen. Omdat het proces elektrochemisch is, is het echter traag en geschikt voor kleinere oppervlakken en eenvoudige vormen. Bovendien biedt het verzinken minder bescherming tegen corrosie dan thermisch verzinken. Daarnaast is het elektrolytische proces minder geschikt voor het verzinken van holle ruimtes omdat er een effect optreedt dat bekent staat als de kooi van Faraday.

De kooi van Faraday

De Kooi van Faraday is een effect genoemd naar Michael Faraday, die het eind 19e eeuw beschreef. Het effect houdt in dat een elektrische lading of een magnetisch veld binnen een geleidend materiaal geen invloed heeft op het binnenoppervlak van dat materiaal, zolang het materiaal zelf geen elektrische verbinding heeft met de buitenwereld.

Thermisch verzinken

Thermisch verzinken, ook wel warm verzinken genoemd, is een proces waarbij staal onder hoge temperaturen wordt ondergedompeld in een bad van smeltend zink. Hierdoor ontstaat er een legering tussen het staal en het zink, wat leidt tot een uitstekende corrosiebescherming. Dit proces is relatief snel en eenvoudig en kan worden gebruikt voor grote oppervlakken en complexe vormen. Het resulterende zinkoppervlak is echter vaak ongelijkmatig en onregelmatig, waardoor het niet geschikt is voor cosmetische toepassingen.