Aluminium: de parel die maar niet wil glanzen

Volgens het Global Aluminium Recycling Committee (GARC) ligt de recyclegraad van aluminium bij transportmiddelen en de bouwsector op zo’n 90%. Aangezien deze twee sectoren samen circa 50% van de mondiale aluminiumaanbod opslurpen, is de jaarlijkse stroom aan gerecycled materiaal aanzienlijk. Gelukkig zorgt de vraag naar aluminium vanuit twee sectoren de komende jaren voor een beetje glans op de prijs.

Automotivesector

De vraag naar aluminium vanuit de auto-industrie neemt jaarlijks toe. De hoeveelheid aluminium in een gemiddelde personenauto lag volgens European Aluminium – de koepelorganisatie voor bedrijven in de aluminiumwaardeketen – in 1990 op 50 kilo. Vandaag de dag bevat een gemiddelde personenauto 151 kilo aluminium. Ten opzichte van 1990 is dat een groei van gemiddeld zo’n 8% per jaar. De koepelorganisatie verwacht dat de hoeveelheid aluminium in een gemiddelde personenauto doorgroeit naar 196 kilo in 2025. In de VS zien we al dat het gebruik van aluminium in een auto meer vaart krijgt. Ford kondigde onlangs aan om de investeringen in zijn aluminium intensieve SUV-lijn met USD 25 miljoen te verhogen. Het gaat om onder meer de F150, waarbij de body van de auto voor bijna 100% gemaakt is van aluminium in plaats van staal. Daarmee neemt het totale gewicht van de auto met zo’n 350 kilo af.

Energiesector

Door de sterke groei van hernieuwbare energiebronnen – met name zonne-energie en windenergie – neemt de vraag naar metalen ook toe. Volgens het International Renewable Energy Agency (IRENA) is windenergie één van de snelst groeiende segmenten. De mondiale geïnstalleerde capaciteit van onshore en offshore windenergie neemt de komende jaren verder toe. Ook voor zonne-energie is er nog veel ruimte voor groei. Om deze groei in hernieuwbare energiebronnen te faciliteren is metaal nodig: staal voor de mast van de windmolen, aluminium en koper voor de bekabeling, montagerails en profielen van aluminium voor zonnepanelen. De volumes zijn misschien nog relatief laag, maar het geeft aan dat aluminium een begeerlijk metaal blijft.

Geen schaarste

De beschikbaarheid van aluminium is dus groot en de vraag naar aluminium heeft genoeg potentie. De combinatie van deze krachten heeft effect op de prijs. De vuistregel is: hoe hoger de schaarste, hoe hoger de prijsvolatiliteit. Doordat van schaarste in de aluminiummarkt voorlopig geen sprake is, zijn de prijsbewegingen in deze markt ook minder schokkend. Concreet betekent dit minder abrupte diepe dalen en minder hoge pieken in de prijs. Vandaag de dag is het spel echter wel iets veranderd en is ook de invloed van niet-fundamentele ontwikkelingen – zoals macro-economische schokken of geopolitieke spanningen – sterk toegenomen. Per saldo zijn de gunstige vooruitzichten voor de vraag vooral een drijvende kracht en daarvan zal een opwaarts prijseffect vanuit gaan. Maar het tempo van de prijstoename blijft gematigd door het overvloedige aanbod.

Door:

Casper Burgering, senior sectoreconoom industrie en industriële metalen bij ABN AMRO