Amsterdam
6 feb. 2020
2 minuten
China heeft een prominente rol in de mondiale aluminiummarkt. Het land heeft een aandeel van zo’n 55 procent in de mondiale productie en consumptie van het metaal. Concreet betekent dit dat economische ontwikkelingen in China de overhand hebben voor de richting van de prijs. Tot op zekere hoogte klopt dit. De Chinese economie koelt namelijk de laatste jaren af en de prijs van aluminium is relatief laag. Maar vooral het hoge aanbod van (Chinees) aluminium heeft een drukkend effect op de prijs.
Mondiaal is er genoeg aluminium beschikbaar. De wereld heeft voldoende bauxiet, alumina, voorraden van primair aluminium en aluminiumschroot om nog jaren aluminiumproducten te maken.
De mondiale bauxietreserves worden door het US geologisch instituut (USGS) geschat op minimaal 55 miljard ton. Tegen de jaarlijkse mijnbouwoutput van bauxiet is dat gemiddeld nog zo’n 180 jaar aan productie. Tellen we daar de huidige werkvoorraad van mijnbouwbedrijven bij op (zo’n 30 miljard ton), dan komt daar nog eens 100 jaar aan bauxietproductie bij.
Ik kwam laatst een triomfantelijke krantenkop tegen: ‘De aluminiumproductie is in China met 0,9 procent gedaald in 2019; voor het eerst een krimp in de output in tien jaar tijd!’. Een unicum natuurlijk, maar het draagt amper bij om de overcapaciteit in China terug te dringen. Als redenen werden de handelsoorlog en productieonderbrekingen opgevoerd. Maar jammer genoeg blijven permanente capaciteitsreducties uit. Dit is wat de aluminiummarkt nodig heeft voor een meer gebalanceerde markt. De hoge volumes aluminium die de komende jaren uit China blijven komen, zullen daardoor ook de richting van de aluminiumprijs bepalen. Dit belooft dus niet veel goeds.
Verder ligt er wereldwijd nog genoeg aluminium opgeslagen. Zowel aan de London Metal Exchange (LME) als aan de Shanghai Futures Exchange (SHFE) zijn de voorraden relatief hoog. Dit geeft natuurlijk niet het complete voorraadverhaal weer. Bij eindgebruikers van aluminium (transport, bouw, verpakkings- en metaalverwerkende industrie), producenten en handelsondernemingen liggen ook nog voorraden. En die blijken nog voldoende.
Een ander interessant hoofdstuk is het secundair aluminium, ofwel schroot.
Recycling van aluminium
Het aanbod van aluminiumschroot is groot en de recyclegraad van aluminium neemt jaarlijks toe. Dit is goed nieuws. Want het smelten van secundair aluminium kost veel minder energie ten opzichte van primair aluminiumproductie (dus vanuit bauxiet). De benodigde energie voor het produceren van aluminium uit schroot is slechts 5-8 procent van de benodigde energie bij het produceren van aluminium uit bauxiet. Dit scheelt aanzienlijk in de kosten.
Volgens de World Aluminium Association is de gemiddelde mondiale recyclegraad zeventig procent in 2020. In 2000 lag deze recyclegraad nog op zestig procent. Een goede verbetering dus. Het verschil tussen landen is echter groot, ook per sector. Zo liggen de recyclegraden in Europa en China voor de sector bouw rond de 95 procent, terwijl de recyclegraad in de VS niet verder komt dan tachtig procent. Ook duurzame consumptiegoederen is hier een groot verschil. China heeft hier recyclegraad van 94 procent en Europa en de VS respectievelijk vijftig procent en dertig procent. In dit perspectief kunnen we misschien nog wat leren van China.
Casper Burgering, ABN AMRO
Reageren?
redactie@vraagenaanbod.nl
Anderen lazen ook
