10 nov. 2020
2 minuten
COVID-19 brengt een nieuw economisch landschap. Bijna alle economische sectoren komen er uiteindelijk niet ongeschonden uit. Om deze storm te overleven is voldoende financieel vet en creatief ondernemerschap bittere noodzaak. Helaas komt dit echter niet altijd gelijktijdig. Veel bedrijven houden daarom het huidige verdienmodel tegen het licht en toetsen het op toekomstbestendigheid. Het kan soms leiden tot een complete reset.
Vorige week bracht het International Monetaire Fonds (IMF) haar World Economic Outlook uit. Het bevatte de veelzeggende titel ‘A Long and Difficult Ascent’, ofwel het wordt een lange en moeilijke economische klim terug naar pre-COVID-19 niveaus. De IMF-prognoses op middellange termijn gaan er van uit dat economieën littekens overhouden aan de diepte van de COVID-19 recessie.
Dit brengt de urgentie van structurele veranderingen een stap dichterbij. Naast vele andere maatregelen stipt het instituut de noodzaak aan van meer overheidsinvesteringen. Slimme overheden gebruiken vervolgens hun economische steunpakketten om de transitie naar een koolstofarme economie te versnellen. Twee vliegen in één klap, want zo komen ze ook hun afspraken na uit het Klimaatakkoord van Parijs. Het gaat om meer investeringen in bijvoorbeeld hernieuwbare energie, verbetering van de efficiëntie van elektriciteitstransmissie, stimuleren van de verkoop van elektrische auto’s en aanpassingen aan gebouwen om hun ecologische voetafdruk te verkleinen.
Decarbonisatie en elektrificatie
De groene agenda gaat een grote impact hebben op de manier waarop productiebedrijven metalen ontginnen en raffineren. Nieuwe innovatieve koolstofarme productietechnieken krijgen hierdoor grotere prioriteit. Koolstofbeprijzing is in dit verband van cruciaal belang, omdat de dreiging van hogere koolstofprijzen in de regel de investeringen in energie-efficiëntere technologieën stimuleren.
Ook de inzet van bijvoorbeeld schroot in het productieproces – voor zover de productielijnen dat aankunnen – kan voor veel bedrijven de duurzaamheidsdoelstellingen een stuk dichterbij brengen. En verder brengt natuurlijk ook de inkoop en/of opwekking van groene energie een verbetering in de ecologische voetafdruk.
De verdere elektrificatie van de samenleving gaat een belangrijke bijdrage leveren aan de groei van de vraag naar metalen. Denk aan de investeringen in elektriciteitsnetwerken en de elektrische auto. Hier gaan technologische vernieuwing en duurzaamheid hand in hand samen. Met name de verdere ontwikkeling van de elektrische auto is de komende tien jaar een groeiparel voor de industriële metaalmarkten.
Korte ketens
Deze sterke groei gaat de komende jaren verder druk zetten op de toeleverketen. Dan is het vervolgens niet vreemd dat landen en ook bedrijven neigen naar meer verticale integratie om controle te houden op de distributie van de noodzakelijke grondstoffen. Het biedt een stukje meer zekerheid in een deglobaliserende wereld met toenemende geopolitieke spanningen. Het kan ook leiden tot een rationalisatie van het aanbod.
Het fundamentele vraag- en aanbodverhaal schetst op de korte termijn namelijk geen optimistisch beeld. Op de abrupte vraaguitval door COVID-19 kwam amper een aanbodreactie. Een structureel overaanbod in de metaalmarkten is het gevolg. Het hangt de metaalmarkten allemaal boven het hoofd en de vraag rest hoe bedrijven in de metaalmarkten zich richting een post-COVID-19 wereld navigeren.
Casper Burgering, ABN Amro
Reageren?
redactie@vraagenaanbod.nl
