Amsterdam
5 dec. 2019
2 minuten
De prijzen van koper en nikkel krijgen de laatste tijd relatief veel aandacht. Dit is niet zo gek. Want de koperprijs wordt gezien als een indicator van economische activiteit. Dan is het altijd interessant om te zien hoe die prijs danst op de positieve en negatieve geluiden vanuit de economie.
De nikkelprijs krijgt ook veel bekijks. Nikkel is een belangrijk ingrediënt voor batterijen van elektrische auto’s. En door het toenemende belang van de elektrische auto in de komende jaren, neemt de interesse naar dit metaal vanzelf toe. Maar ook de Indonesische regering zorgde met zijn grillig exportbeleid voor flink wat bokkensprongen in de prijs.
Veel minder dynamisch is de aluminiumprijs. Sinds april schommelt de prijs tussen de USD 1.700 en USD 1.850 per ton. Want aan aluminium hebben we geen gebrek. Dit betekent dat hier geopolitiek, overheidsbeleid of grotere economische schokken de voornaamste oorzaak zal zijn voor meer prijsbeweeglijkheid.
In de zinkmarkt neemt de dynamiek de laatste tijd wat meer toe. De prijsschommelingen zijn heviger geworden. En daar waren goede redenen voor.
Zinkmarkt in de verdrukking
De zinkprijs is dit jaar erg volatiel. De piekprijs ligt in 2019 op circa USD 3.000 per ton, terwijl de laagste prijs op ongeveer USD 2.200 per ton ligt. Vergeleken met het niveau van 1 januari ligt de zinkprijs momenteel zo’n acht procent lager. Met name de afgelopen maand is de prijs sterker onder druk komen te staan. De zorgen over een toekomstig hoger aanbod van zink was de voornaamste reden.
Zinkerts-tsunamie
Een grote mijn in Australië – de New Century Mine – heeft eind oktober zijn eerste lading ertsen naar China verscheept. Dit is bijzonder want deze mijn werd in 2016 juist gesloten vanwege het lage prijsniveau van zink destijds. Die lag in dat jaar op gemiddeld USD 2.100 per ton. En bij deze prijs was de economische levensduur van de mijn ten einde. Dit beeld veranderde toen de prijs in de periode 2016-2018 weer sterk steeg, zelfs tot een piek van bijna USD 3.600 per ton in februari 2018. Dit leidde ertoe dat de mijn op 18 september 2018 opnieuw kon worden geopend. Saillant detail is dat de zinkprijs toen inmiddels weer was afgezwakt naar een niveau van USD 2.300 per ton.
De mijn blijft voorlopig open en heeft nu de ambitie om de op drie na grootste mijn van de wereld te worden. Dit betekent concreet dat we over het aanbod van zink ons geen zorgen hoeven te maken. En dan is het vervolgens niet zo heel vreemd dat investeerders onrustiger worden en het marktsentiment in de zinkmarkt afneemt.
Zeuren met zink
Het blijft dus voorlopig zeuren in de zinkmarkt. De beschikbaarheid blijft op de korte termijn goed is. Maar op de lange termijn verwacht ik niet veel wijzigingen hierin. De output van zinkertsen groeit volgend jaar met vier procent. Het aanbod van geraffineerd zink neemt volgens het International Lead & Zinc Study Group (ILZSG) toe met bijna vijf procent. En de groei van de vraag naar zink blijft steken op een magere één procent in 2020. Deze cijfers schetsen een flinke onbalans in het nieuwe jaar.
Casper Burgering, ABN AMRO
Reageren?
redactie@vraagenaanbod.nl
Anderen lazen ook
