Amsterdam
1 nov. 2018
2 minuten
Begin oktober was het weer zover: de LME-week in Londen. Een niet te missen jaarlijks terugkerende week in hartje Londen voor iedereen die affiniteit heeft met industriële metaalmarkten. Van handelaren tot analisten, van inkopers tot bankiers. Ze komen samen om standpunten uit te wisselen, te netwerken en overeenkomsten te sluiten om levering van metalen te waarborgen voor het nieuwe jaar. Twee dagen lang was ik onderdeel van dit wereldje. Dat leverde voldoende inzicht op om de belangrijkste vraagstukken voor de basismetaalmarkten voor het komende jaar in kaart te brengen.
De handelsoorlog tussen China en de VS was natuurlijk ‘the talk of the town’. Die gaat geen enkele winnaar opleveren en leidt alleen maar tot schade, waarbij ook de industriële metaalmarkten niet worden ontzien. Maar het gaat verder dan alleen de handelsoorlog. Het gaat ook om de Chinese honger naar bedrijfskennis op het gebied van technologie en intellectueel eigendom en andere investeringen van China in cruciale sectoren in de VS. Op geopolitiek gebied lopen de spanningen ook op met militaire spierballentaal en claims van China in de Zuid-Chinese zee. Bovendien zint het China niet dat de VS en Taiwan zo’n goede relatie onderhouden. Dit alles voedt de economische onzekerheid, verslechtert het sentiment en heeft een drukkend effect op metaalprijzen.
Het goede nieuws is dat de basis vooralsnog goed is. De economie in de VS draait op volle toeren en de groei in Europa en China valt in het geheel niet tegen. Het krappere monetaire beleid van de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) is echter een factor om rekening mee te houden. Renteverhogingen in de VS leiden tot een sterkere dollar, met een neerwaarts effect op metaalprijzen tot gevolg. Minstens zo belangrijk is de transitie van de Chinese economie. Voorheen leunde de economie vooral op de groei van de investeringen. Maar nu is de Chinese overheid de economie aan het omvormen naar een meer duurzame economie gebaseerd op consumptie. Deze zogenoemde ‘rebalancing act’ gaat gepaard met een afzwakking van de economische groei. Parallel daaraan neemt de groei van de Chinese vraag naar industriële metalen af.
De transitie van het Chinese economisch model mag de groei dan drukken, het niveau van de totale investeringen blijft voorlopig hoog. Neem het Belt & Road-initiatief (BRI) van China. Dit megaproject wordt ook wel de Nieuwe Zijderoute genoemd en is gelanceerd om China met Europa, Afrika en de rest van Azië te verbinden door middel van infrastructurele investeringen ter grootte van 1 biljoen dollar. Hier zijn 70 landen bij betrokken, goed voor 65% van de wereldbevolking. Om dit te realiseren is veel metaal nodig en dat houdt de mondiale groei van de vraag naar industriële metalen de komende jaren op peil.
Uiteindelijk gaan de meer fundamentele krachten ook weer grip op de prijstrends krijgen. Met name de aanbodkant zal in de aandacht komen te staan, want daar vinden de komende tijd de meeste ontwikkelingen plaats. Ik denk dan vooral aan mijnsluitingen, capaciteitsreducties, stakingen, exportbeperkingen en andere overheidsreguleringen. Dat gaat veel meer het spel in 2019 bepalen.
Anderen lazen ook
