28 feb. 2011
2 minuten
Recent een interview gehouden met een directeur-eigenaar van een bedrijf met tegen de twintig personeelsleden. Samen met zijn broer heeft hij in de jaren negentig het bedrijf overgenomen van zijn ouders en dit behoorlijk enthousiast en vooruitstrevend voortgezet. De een doet meer het logistieke werk, de ander is meer de commerciële persoon.
Zoals zoveel bedrijven kreeg ook dit bedrijf twee, drie jaar geleden te maken met een daling in de omzet. Een behoorlijke dip, zeg maar. De broers besloten om het personeel bijeen te roepen om ze van de situatie op de hoogte te stellen. Ze moesten toch enigszins slecht nieuws brengen. De salarissen werden de komende periode bevroren, inclusief dat van de eigenaren. Daarnaast werden de gemaakte overuren niet meer uitbetaald. Kortom, met zijn allen de schouders eronder zetten om de komende periode goed door te komen. Vervelende zaken, maar de medewerkers accepteerden dit zonder enig gemopper. Er was begrip voor en de opmerking ‘we mogen blij zijn dat we ons werk houden’ was op dat moment tekenend voor de situatie.
In de loop van 2010, vanaf oktober, november zag dit bedrijf de omzet weer omhoog kruipen. Dit was, zo oordeelden de broers, structureel. En dat betekende dat de broers in december wederom de medewerkers bij elkaar lieten komen. Nu met goed nieuws. Iedereen, inclusief de directeur-eigenaren, ontving een financiële bonus voor hun inzet, betrokkenheid, begrip en medewerkig voor de economische situatie van de laatste anderhalf, twee jaar. Uiteraard werden deze woorden met luid applaus ontvangen. Passend was de opmerking die werd gemaakt ‘dat dit niet nodig was geweest’. Het toont wederom de betrokkenheid en de verbondenheid van de medewerkers met het bedrijf aan.
Ik vind dit een fraai voorbeeld van hoe een bedrijf de financieel lastige periode is doorgekomen. Ook de instelling van beide directeuren richting het peroneel, is hiervoor bepalend. Uiteraard zijn ze de beslissers, maar de wijze waarop je met de medewerkers omgaat, op basis van gelijkwaardigheid, schept binnen de onderneming een band.
En dit is zeker niet het enige bedrijf waarbij dit zo is gelopen. Gelukkig treffen we veel vaker ondernemers waarbij de band met het personeel ‘top’ is. Zo zie je toch maar dat de eendrachtigheid binnen een onderneming kan leiden tot bovenstaande, in economisch goede maar ook in slechte tijden.
Rolf Elling, hoofdredacteur
Reageren? E-mail: rolfelling@vraagenaanbod.nl.
Twitter: VenA_Rolf (via www.twitter.com)