Europa kampt met overcapaciteit aan staal(productie)

Dit schrijft de Nijmeegse staalleverancier Novio Staal in haar juni nieuwsbrief ‘Het Staaljournaal. De groei van de Chinese economie hapert, waardoor er minder behoefte is aan ijzererts en schroot. Tegelijkertijd hebben diverse staalfabrieken aldaar vanwege de afnemende vraag voor levering juli tot prijsverlagingen besloten. Baosteel bijvoorbeeld verlaagt de prijzen met 20 euro per ton voor warmgewalste en koudgewalste rollen.

De situatie in China verslechtert bovendien en nu al lijden de meeste fabrieken verlies ter grootte van 20-25 euro per ton. De prijzen voor ijzererts en schroot staan daardoor ook onder druk. IJzerertsprijzen zijn sinds begin 2013 met zo’n 7-8 procent gedaald, de schrootprijzen zelfs nog iets meer. Enerzijds betekent deze ontwikkeling voor de Europese fabrieken een gunstiger inkoop.
Anderzijds echter zijn de prijzen voor gewalste vlakke producten (commerciële kwaliteiten!) al met gemiddeld 9-10 procent onderuit gegaan. Lagere grondstofprijzen en blijvend hoge productiehoeveelheden in China kunnen daardoor leiden tot lagere exportprijzen, die zo weer de Europese markt negatief kunnen beïnvloeden.

Staalproductie in EU

Binnen de EU begint men zich langzamerhand ook te realiseren, dat er iets gedaan zal moeten worden aan de 30-35 procent productieovercapaciteit. Weliswaar wordt halsreikend uitgekeken naar het zogenaamde reddingsplan voor de staalbranche dat de EU-commissie medio juni zal gaan presenteren (Red.: het Europese actieplan voor staalsecto r is 11 juni gepresenteerd). Insiders zeggen echter, dat dit niet spectaculair zal zijn en bovendien meer gezien moet worden als een hulpprogramma dan als een structureel ingrijpen. (Gespeculeerd wordt onder andere op lagere milieubelastingen, die de productiekosten zouden drukken.) De EU kan dat ook niet omdat staatshulp aan ondernemingen niet is toegestaan.

Wat dat betreft zit de EU ook behoorlijk in haar maag met het probleem ILVA, de Italiaanse staalfabriek in Taranto, die begin juni tijdelijk – naar men zegt maximaal 12 maanden – door de Italiaanse overheid genationaliseerd is. De Italiaanse regering zit echter met een vreselijk dilemma. Enerzijds de fabriek laten sluiten kost zo’n 20.000 banen in een toch al zwakke economische regio en bovendien is de fabriek verantwoordelijk van de levering van ca. 40 procent van de nationale staalbehoefte . Anderzijds komen nu echter de vragen om de hoek kijken als: wie wil (en kan) straks die genationaliseerde fabriek kopen en zo ja, wanneer? Daarbij: wie draait op voor het verlies, dat deze staalfabriek, de grootste geïntegreerde in de EU, in 2013 ongetwijfeld zal gaan lijden? Bovendien wat betekent deze tijdelijke nationalisatie voor de concurrentieverhoudingen binnen de EU? Frankrijk en België worstelen met dezelfde problemen als Italië, waardoor de Europese solidariteit behoorlijk op de proef wordt gesteld. Wetende derhalve, dat er ook vanuit de staalfederatie Eurofer druk op de producenten wordt uitgeoefend om capaciteiten af te bouwen staan ons wellicht nog spectaculaire ontwikkelingen te wachten.

Novio Staal geeft voor juni 2013 de volgende circa (fabrieks-)staalprijzen voor coils en kwartoplaat in euro per ton:
• Warmgewalste coils: 445-465
• Koudgewalste coils: 530-555
• Sendzimir verzinkte coils:535-555
• Kwartoplaten: 515-535

In mei 2013 was dat 0-30 euro per ton hoger