Fotograaf denkt na tentoonstelling over fotoboek metaalwerkers

De Rotterdamse fotograaf Roderik van Nispen heeft net een succesvolle fototentoonstelling op Rotterdam Photo Festival achter de rug waar zo’n driehonderd zwart-wit portretten van metaalbewerkers te zien waren. Nu denkt hij na om de portretten te vereeuwigen in een boek.

De Rotterdamse fotograaf Roderik van Nispen deed de afgelopen twee jaar onderzoek naar de herkomst van producten en ging daarbij op zoek naar de makers, metaalbewerkers en hun werkwijze. De portretten van Van Nispen waren te zien in een van de containers bij de noordelijke voet van de Erasmusbrug,  waaruit het Rotterdam Photo Festival is opgebouwd. De expositie, die een paar duizend bezoekers trok, liep van 18 tot 22 mei.

Hij vertelt een aantal leuke reacties gehad te hebben. ‘Bijvoorbeeld van een aantal gepensioneerde metaalbewerkers die speciaal vanwege het artikel in het AD waren komen kijken. Ze waren trots en blij dat er aandacht aan werd besteed. De meeste bezoekers waren vooral verbaasd dat deze beelden de afgelopen 2 jaar gemaakt waren en dat er zoveel in Nederland was.’

Hij bezocht gedurende twee jaar tal van bedrijven en legde alle disciplines van de metaalsector vast op de camera, waarbij hij arbeiders in hun eigen werkomgeving fotografeerde. ‘Ik maakte een reis door de metaal: van de hoogovens waar de erts wordt omgezet naar grof basismetaal tot aan de schaatsenslijper die zorgt voor wereldrecords’, vertelt hij in het AD. Voor de fotoshoot hield hij het niet alleen bij Rotterdam, maar trok hij het hele land door.

‘De metaalbewerker is stoer en gepassioneerd. Het was voor mij onbekend terrein, maar de sector heeft mij gegrepen en daarom wil ik haar een gezicht geven’, vervolgt de fotograaf die voor corona onder ander marathons fotografeerde. ‘In coronatijd lag dat stil en dus had ik alle tijd om dit te doen. Wat ik zag zijn trotse vakmensen die hoogwaardige producten maken’, zegt hij.

Nu de fototentoonstelling achter de rug is, bezint Van Nispen zich op de verdere toekomst en wil hij de ode aan de metaalwerkers voortzetten. ‘Een boek en publicaties zijn zeker een optie of wellicht nog ergens anders laten zien’, besluit hij.