Galvanotechniek kan méér dan alleen onnauwkeurige zinklaag aanbrengen

Voor buitenstaanders lijkt het soms alsof de galvano-industrie nauwelijks verandert. Het tegendeel is echter eerder waar. Dat bleek op een plek waar je het niet verwacht, namelijk op de AMB, de tweejaarlijkse machinebeurs in Stuttgart.

Daar gaf Martin Metzner van Fraunhofer IPA een lezing over actuele trends op het vlak van galvanotechniek.

Metzner leidt bij het Fraunhofer instituut in Stuttgart de afdeling laagtechnologie. Zijn aandacht ging met name uit naar high tech galvanotechniek voor high tech toepassingen. ‘Alleen daarmee kunnen we zowel in de automobiel- als machineindustrie meetellen als de nummer 1 regio in de wereld.’

Slijpen met diamant

Sommige van de thema’s die hij aanstipte zijn zo goed als rijp voor industriële productie, andere zullen nog meer tijd vergen. Een voorbeeld van een industriële high tech toepassing die al toegepast wordt, is het galvanisch aanbrengen van diamant- en CBN-lagen op slijpgereedschappen.
Op de beurs in Stuttgart toonde Reishauser een slijpgereedschap voor het slijpen van tandwielen. ‘Dit kan alleen met galvanisch gemaakte gereedschappen, omdat je mechanisch niet zulke hoge vrijheidsgraad hebt’, aldus Metzner.
Bij deze techniek wordt een enkelvoudige laag slijpkorrels galvanisch gebonden aan een nikkellaag, die ongeveer de helft bedraagt van de korreldiameter. Vormvrijheid is een belangrijk voordeel. Juist de vrije geometriekeuze is het grote voordeel van galvanisch binden van diamant en CBN aan een stalen grondlichaam.

Eigenschappen combineren

In de IPA-laboratoria zijn de onderzoekers ook bezig met projecten waarvan de industriële inzetbaarheid nog enkele jaren op zich laat wachten. Een voorbeeld is het toevoegen van oplosbare deeltjes aan het elektrolyt, zodat deze zich in de metalen opbouwlaag nestelen en het oppervlak daar extra specifieke eigenschappen meegeven. De zink, koper of chroomlaag wordt hierbij als matrix gebruikt; nanodeeltjes worden in deze matrix ingebracht.


Zo zijn de Stuttgarter onderzoekers er al in geslaagd om titaancarbide in zo’n zinkmatrix in te bouwen. Een probleem is echter dat je onedele metalen, zoals aluminium en titaan, niet kunt afscheiden in het elektrolyt. Daar werkt het team van Martin Metzner aan. ‘Op laboratoriumschaal lukt het al om aluminium, magnesium en molybdeen af te scheiden.’ Industriële toepassingen zitten er volgens de Duitse onderzoeker op korte termijn echter niet in.

Reishauer 

Fraunhofer IPA