De huidige certificeringssystematiek leidt tot extra administratieve lasten en transport, dubbele voorraden, het slecht kunnen mengen van verschillende duurzaamheidskeurmerken in één product en onnodige zaagverliezen. Dit leidt tot frustratie en meerkosten in de houtketen. In sommige gevallen vormt dit voor bedrijven zelfs aanleiding om over te stappen op hout zonder duurzaamheidskeurmerk of wordt er uitgeweken naar andere materialen. Aangezien dit niet in het belang is van het bevorderen van duurzaam bosbeheer wereldwijd, gaan de aangesloten partijen bij de Green Deal onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om de handelsketen voor duurzaam hout in Nederland eenvoudiger in te richten. Een tweede knelpunt dat om actie vraagt is het goed opnemen van duurzaam hout in het bestek en de implementatie ervan.
De Green Deal ‘Bevorderen duurzaam bosbeheer’, ondertekend op 20 juni 2013 door twintig branches in de hout-, bouw-, meubel- en retailketen, drie ministeries, twee vakbonden, IDH the Sustainable Trade Initiative en Tropenbos International, heeft tot doel hout uit duurzaam beheerde bossen tot norm te maken in Nederland. De eerste activiteit van de Green Deal was een knelpuntenanalyse onder de achterbannen van de aangesloten partijen.
De huidige systematiek van handelsketencertificering wordt als een belangrijk struikelblok ervaren in de markt. Extra administratieve lasten en transport, dubbele voorraden, het slecht kunnen mengen van verschillende duurzaamheidskeurmerken in één product, onnodige zaagverliezen en de kosten van certificering zijn de belangrijkste kanttekeningen die de markt plaatst bij de huidige systematiek van handelsketencertificering.
Om dit op te lossen, gaat er binnen de Green Deal een werkgroep van start om de mogelijkheden te onderzoeken om de handelsketen voor duurzaam hout eenvoudiger in te richten. Bestaande systemen zoals FSC, PEFC, Keurhout en de in oprichting zijnde ISO-norm worden daarin meegenomen. Ook wordt een studie uitgevoerd om de directe en indirecte kosten van handelsketencertificering inzichtelijk te maken. Uit de knelpuntenanalyse blijkt ook dat er op het gebied van kennisoverdracht tussen vraag en aanbod verbeteringen mogelijkheden zijn, zoals het specificeren van de vraag naar duurzaam hout in het bestek, de communicatie van de opdrachtgever naar de opdrachtnemer en de uiteindelijke interpretatie en toepassing door de opdrachtnemer. Een te specifieke vraag geeft belemmeringen bij de uitvoerende partij en kan tot prijsverhogingen leiden of misvattingen geven over beschikbaarheid. In bestekteksten wordt nog vaak specifiek om één keurmerk of houtsoort gevraagd. Door in plaats daarvan te verwijzen naar de overheidscriteria voor duurzaam hout en prestatie-eisen te stellen waar het hout aan moet voldoen, geeft meer duurzame mogelijkheden.
De complete rapportage van de knelpuntenanalyse is te downloaden op www.bewustmethout.nl.
Werkgevers- en werknemersorganisaties, brancheorganisaties en O&O-fondsen kunnen van 13 januari 2025 tot en met 14…
De Belastingdienst gaat de kleineondernemersregeling (KOR) versoepelen per 1 januari 2025. Voor wie wil weten…
Het kabinet denkt dat onze veiligheidssituatie verslechtert en gaat daarom 716 miljoen euro extra investeren…
Op de campus van de Universiteit Twente (UT) komen drie Joint Innovation Centers (JIC’s) van…
Met een nieuwe samenwerking willen het TBI Praktijkfonds en Stichting ZWBT (Zorg, Welzijn, Bouw en…
De staalmarkt wordt geconfronteerd met een groeiend aantal onzekerheden, die verstrekkende gevolgen kunnen hebben, zowel…