Krimpen a/d IJssel
2 mrt. 2017
2 minuten
Evert Reemst (56) is in maart veertig jaar in dienst bij machinefabriek Bemach Krimpen bv. Hij hoopt er nog jaren te werken, ‘want ik ben echt vergroeid met dit bedrijf.’
Zestien jaar oud was Reemst toen hij in maart 1977 rondfietste in de toen vrijwel lege Stormpolder, op zoek naar werk. Zijn diploma metaalbewerking op de christelijke technische school De Brug in Capelle aan den IJssel had hij bijna op zak en een vervolgopleiding zag hij niet zitten. Gelukkig kon hij direct bij Bemach beginnen. ‘Elke woensdagmiddag stond ik daar aan een draaibank, m’n eerste werkstukken te maken. En op 1 april kwam ik in vaste dienst.’ Reemst maakte eerst scharnieren voor grote koelcellen en later zuigerstangen van luchtcilinders, voor de pneumatische industrie.’ Tegenwoordig houdt de Krimpenaar zich bezig met de machinale bewerking van schroefassen en bijbehorende onderdelen als flenzen en schroeven.
Directeur Rik Barkey Wolf vertelt met trots over de producten die Reemst en zijn elf personeelsleden maken. Bijvoorbeeld de meterslange schroefassen voor de scheepsbouw en de industrie. ‘Ik vind het razend knap hoe ze een duplex as maken van 12 meter met een afwijking van slechts een paar honderdste millimeter.’
11-meter TOS draaibank.
Recent is een nieuwe draaibank geplaatst. Het is de vierde TOS-draaibank bij Bemach. ‘Wij zijn een paar keer naar de fabriek bij Praag geweest. De kwaliteit is nog hetzelfde als dertig jaar geleden: oerdegelijk met een praktische FAGOR besturing. En dit is een goede aanvulling op onze 8- en 12-meter banken’, aldus de directeur.
Draaier Gert Zwoferink: ‘Het is een zeer stabiele bank en dat is beslist nodig op deze drassige ondergrond’.
Bemach levert haar assen voornamelijk aan de Nederlandse industrie, maar ook vanuit het buitenland komen er steeds meer opdrachten binnen. ‘We exporteren al volop aan bedrijven in Duitsland en Frankrijk.’ Een probleem wordt het gebrek aan goed geschoold technisch personeel. Zo worden metaaldraaiers steeds schaarser. ‘Het is een uitstervend vak’, verzucht Evert Reemst. ‘De jongeren van tegenwoordig zitten liever achter een computer. Die willen geen vuile handen.’