De neerwaartse trend bij de staalprijzen op de Europese markt bleef ook in de afgelopen maand aanhouden, zoals we in onze vorige editie van het StaalJournaal min of meer voorspelden. Nog steeds zijn voorraden bij handelaren respectievelijk service centers te hoog en bovendien blijft de druk op de Europese staalprijzen hoog vanwege alsmaar goedkoper wordend importmateriaal. Fabrieken boeken nauwelijks nog opdrachten, wat ertoe geleid heeft dat nog meer productielijnen tijdelijk stilgelegd werden. Dit meldt het Novio Staaljournaal van november.
In het stilleggen van productielijnen schuilt voor de afnemers wel een gevaar. Immers, de voorraden bij de distributeurs mogen dan nog steeds niet afdoende gedaald zijn, dat wil echter niet zeggen dat hier en daar geen tekorten zouden kunnen ontstaan. Zo kunnen bijvoorbeeld bepaalde kwaliteiten, afmetingen en diktes opeens niet meer uit voorraad geleverd worden, omdat de handel die nog niet besteld heeft of wel besteld maar nog niet ontvangen heeft. Dat kan zomaar veroorzaakt worden doordat levertijden ineens uitlopen omdat producenten meerdere lijnen korter of langer stopgezet hebben, dan wel binnenkort nog meer lijnen gaan stil zetten. Zo heeft ArcelorMittal het voornemen nog dit kwartaal 20% minder te produceren. Kortom, dat kunnen onzekere factoren worden wanneer de malaise in de markt aanhoudt en meer fabrieken meer productiecapaciteiten, als hoogovens en walsstraten, stil leggen.
Een andere factor van betekenis is hoe de Europese Commissie zal anticiperen op de alsmaar onderuitgaande importprijzen. Begin november bijvoorbeeld was de gemiddelde importprijs voor warmgewalste rollen (coils) ca. $ 520-550 per ton cfr Antwerpen, maar aanvang april dit jaar lag die nog ruim boven $ 900. Tijdens normale marktsituaties beweegt het verschil tussen importprijs en die van de spotprijs op de EU-binnenmarkt zich traditioneel tussen de € 100-150 per ton, daarbij rekening houdend met de vigerende importheffingen (Safeguards). Inmiddels is dat verschil veel kleiner geworden en zijn de huidige staalprijzen voor de Europese staalmakers verliesgevend. Ondanks de productiebeperkingen die zij hebben ingevoerd blijft de vraag naar staal nog zeer matig en dus stellen veel fabrieken, zoals VoestAlpine en ArcelorMittal, hun prognoses voor de rest van dit en komend jaar naar beneden bij. Natuurlijk “profiteren” zij ook van de gedaalde grondstofprijzen, maar de verliezen die ze leiden bij het huidige prijsniveau worden mede veroorzaakt door de hoge energiekosten.
Een andere kostenfactor is echter de diverse milieulasten, die ze van nationale regeringen en de Europese overheid opgelegd hebben gekregen, maar die voor naar de EU exporterende landen niet of nauwelijks gelden. Vooral de dit jaar stagnerende Chinese economie heeft veel producenten in Azië, Noord-Afrika, Turkije en Zuid-Amerika doen bewegen zich meer op de Europese markt te richten. Dit temeer daar men verwachtte, dat er een groot gat zou vallen vanwege de hier ingevoerde ban op Russisch gewalst materiaal. De groei van het exportvolume naar de EU was en is echter buitensporig en compenseert meer dan ruim het tonnage voorheen afkomstig uit de Russische Federatie. Brazilië bijvoorbeeld verdrievoudigde haar export naar Europa vergeleken met 2021 tot ruim 350.000 ton warmgewalste rollen. Landen als Korea, Taiwan, Vietnam en India verhoogden ook hun export, maar Japan bleek een enorme uitschieter. In 2020 voerde het ca. 83.000 ton rollen uit naar Europa. Vorig jaar was dat volume bijna 600.000 ton, maar alleen al in de eerste 8 maanden van 2022 is de exporthoeveelheid maar liefst ruim 730.000 ton. Een verklaring hiervan is ten dele de stagnerende autoproductie aldaar.
Los van deze enorme invoertoename bestaat er ook nog de gedachte, dat de huidige prijsdaling bij de staalimporten geforceerd wordt door Rusland om daarmee de Europese economie te treffen. Of zoals een Nederlandse professor het onlangs noemde: ‘Vergeet niet dat Rusland een militaire oorlog voert tegen Oekraïne, maar ook een economische oorlog tegen de Europese Unie.’ Dat zien we bij de energiecrisis in Europa, maar doordat Rusland o.a. walsplakken en -knuppels tegen lage prijzen op de Aziatische en Midden-Oosten markt afzet, kunnen de walserijen aldaar relatief goedkoop produceren en daarmee eigenlijk de Europese staalfabrieken kapot beconcurreren. Europa krijgt daarmee een aanval op haar zware industrie en de bedoeling van Rusland lijkt dan ook duidelijk. Namelijk proberen de eensgezindheid van de EU te breken, waarmee het wellicht bereikt dat de huidige sancties jegens Rusland versoepeld gaan worden. Het blijft de vraag dus wat de Europese Commissie tegen deze extreem lage importen zal gaan ondernemen en zo ja, wanneer? Er wordt gefluisterd, dat er nieuwe importheffingen komen, maar ook dat de huidige invoerbeperkingen verscherpt kunnen gaan worden. Ons is niets officieels bekend, maar als de EU-Commissie een dergelijk besluit neemt zou dat enerzijds legitiem zijn ter bescherming van de eigen Europese staalindustrie, maar staat anderzijds dat dan weer haaks op de filosofie van vrije handel, wat de EU immer propageert.
Rusland zou overigens proberen via sluipwegen toch gewalst staal naar Europa te leveren en daarmee de sancties op diverse producten trachten te omzeilen. Naar verluidt wordt er veel meer Russisch basismateriaal zoals ijzererts, steenkool en walsplakken geleverd naar o.a. Taiwan, Vietnam, Turkije en China. Deze grondstoffen worden aldaar verwerkt en zouden aansluitend gecertificeerd worden als zijnde hun oorsprong aldaar te hebben.
In het Verenigd Koninkrijk is vanuit de staalbranche al het verzoek gedaan voor nadere onderzoeken. Volgens schattingen gedaan door het Britse UK Steel zou bijvoorbeeld Turkije al bijna 40.000 ton rollen staal naar het Verenigd Koninkrijk geleverd hebben waarvan het basismateriaal veelal afkomstig is uit Rusland. Ook is dit jaar heel opvallend de export van warmgewalste rollen vanuit België naar de overzeese buurman vervijfvoudigd. Deze opmerkelijk gestegen uitvoer werd vooral gedaan door een Belgische staalwalserij met Russische roots, welke dat produceert met o.a. walsplakken geleverd uit Rusland. Wellicht dat er hoop gloort voor de EU-staalfabrieken vanuit Azië. Onlangs heeft de Chinese overheid besloten de vigerende strenge COVID-19 maatregelen enigszins te gaan verlichten. Tegelijk werd daar door onder meer de Volksbank van China (POBC) een financieel plan met 16 maatregelen bekend gemaakt met de bedoeling de vastgoedmarkt te stimuleren. De prijzen op de grondstoffenmarkt veerden licht op toen dit nieuws bekend werd en bijvoorbeeld ijzererts steeg met 3% naar ca. $ 94,50. Ook het bericht dat de grootste staalproducent van Vietnam maar liefst 5 hoogovens tijdelijk buiten bedrijf gaat stellen vanwege slechte verkoopprijzen, kan als gevolg hebben dat de disbalans tussen vraag en aanbod in Azië iets zal gaan verbeteren, wat dan weer mogelijk tot minder druk van importen op de Europese markt kan gaan leiden.
Intussen bereiden de Europese fabrieken zich voor op de onderhandelingen met hun afnemers voor de contracten voor het komende kwartaal of halfjaar. Naar verluidt willen ze bij contracten voor warmgewalste rollen naar een basisprijs van tenminste € 800 per ton en voor specifieke afnemers, zoals koudwalserijen, zelfs naar € 950 tot 1.000. De vraag blijft echter of de inkopende partijen dat zullen accepteren, gezien de actuele lage staalprijzen. Afnemers zullen zeker hun relatie met de fabrieken in stand willen houden en dus contracten sluiten. Echter zal het voor de fabrieken een hele toer worden hogere niveaus gerealiseerd te krijgen, kortom dat beloven interessante gesprekken te gaan worden. Sommige insiders zijn van mening, dat het prijsherstel in het komende kwartaal zal gaan plaatsvinden, maar duidelijke indicatoren hiervoor kunnen we nog niet vaststellen. Sterker nog: diverse economen voorspellen, dat de economie in een recessie zal belanden. Indien dat inderdaad gaat gebeuren is dat een ontwikkeling die de behoefte aan staal eerder zal doen afnemen en juist geen basis zal zijn voor hogere prijzen, tenzij de EU-Commissie aanvullende importmaatregelen zal invoeren. Enkele afnemers denken dat nu het laagste prijsniveau bereikt is en overwegen bij deze prijzen juist grotere volumes te gaan bestellen om eventuele prijsstijgingen te ontlopen. De vraag is dan wel weer of de fabrieken met deze speculatieve inkooppolitiek mee zullen gaan.
| Indicatieve basisprijzen per ton | Warmgewalste coils | Koudgewalste coils | Sendzimir verz. coils | Kwartoplaat |
| September 2022 | € 780 – 820 | € 890 – 930 | € 935 – 980 | € 1120 – 1180 |
| Oktober 2022 | € 730 – 770 | € 810 – 850 | € 880 – 930 | € 1060 – 1100 |
| November 2022 | € 670 – 700 | € 755 – 790 | € 800 – 860 | € 950 – 1050 |
Het gebruik van robots in fabrieken over de hele wereld blijft in hoog tempo doorgaan:…
Het aantal vacatures nam in het derde kwartaal af met vijfduizend en het aantal werklozen…
De Koninklijke Marine staat voor de uitdaging om zijn vloot te onderhouden, waar die zich…
Soms sta je raar te kijken. Op een gewone dinsdagochtend zei mijn secretaresse dat ze…
Uit onderzoek van Reichelt Elektronik blijkt dat ruim 45 procent van de bedrijven van plan is binnen…
Jörg Machines, fabrikant van plaatbewerkingsmachines, opent in februari 2025 opnieuw haar deuren voor een exclusieve…
View Comments
Goedemorgen,
ik weet niet of dalende prijzen voor afnemers een "malaise" is. in de huidige conjunctuur van almaar stijgende prijzen is een lagere grondstofprijs een welkome afwisseling. Daarmee zouden we de almaar hogere energieprijzen zomaar kunnen compenseren. dus laat de "malaise" in de staalprijzenmarkt nog maar even voortduren.