Sneller door de Olympische ijshand-bocht met de gasveren en olieremmen van Ace

Een topprestatie leveren in de wintersport? Dat kan soms alleen met behulp van constructieonderdelen die de snelheid reguleren. Zoals bijvoorbeeld bij het schansspringen. En ook icehandbiker Ad Aarts vertrouwt voor zijn slee op onderdelen van Ace Stoßdämpfer – geheel in lijn met het nieuwe Olympische motto ‘sneller, hoger, sterker – samen’.

De Nederlandse ijshandbiker Ad Aarts was hij in 2020 de enige atleet met een zware lichamelijke beperking die met zijn zelfgebouwde slee deelnam aan de 200 kilometer lange alternatieve Elfstedentocht op de Oostenrijkse Weissensee. Voor Aarts is deze wedstrijd het hoogtepunt van zijn sportkalender, want momenteel maken alleen een ijshockeyvariant en curling deel uit van de Paralympische Spelen op het ijs.

Para-ijshockey wordt gespeeld op een speciaal ijssleetje waarmee niet zulke snelle bochten kunnen worden gemaakt. Dat vormde aan het begin van Aarts’ ijshandbikecarrière een probleem. Zolang hij rechtuit reed, kon hij een constant hoge snelheid aanhouden, maar in de bocht daalde deze tot 13 à 14 km/u. Ging hij harder, dan vloog de zelfgebouwde ijshandbike uit de bocht.

Aarts verloor echter niet alleen in de bochten kostbare tijd, maar ook het accelereren daarna ging moeizaam: het duurde niet alleen een tijdje voordat hij op zijn slee weer goed op snelheid was, maar hij verspilde intussen ook kostbare kracht en energie.

Hij vertrouwde aanvankelijk op industriële gasveren om zijn slee te stabiliseren. Zonder die gasveren was zelfs zijn snelheid van maximaal 14 km/u in de bochten niet mogelijk geweest. Maar hij wilde meer. Daarom nam hij contact op met Ace en bestelde, na overleg met de technische binnendienst, twee olieremmen. Normaal gesproken worden deze remmen gebruikt om een constante verplaatsingssnelheid gedurende de hele slag te garanderen. Het in Nederland gebruikte type was een speciale versie van een gasgevulde olierem dat een hellend vlak zover kan compenseren dat het weer horizontaal wordt. Want in bochten kantelt het zitje op Aarts’ slee 10 tot 15 graden. De olieremmen, gevuld met gas, brengen het zitje terug in zijn oorspronkelijke, horizontale positie.

Tijdens het inschuiven zorgen ze voor demping en duwen de zuigerstang vervolgens met een kracht van 200 N weer naar buiten, tot zijn uitgangspositie. Uit een eerste test is inmiddels gebleken dat de  combinatie-oplossing als stabilisator werkt. Aarts slaagde er meteen in de bochten op een ijsbaan met 21 km/u te nemen. Bij wedstrijden kan hij zelfs nog meer snelheid maken, omdat kunstijs harder en gladder is dan natuurijs en de bochten bij de alternatieve Elfstedentocht ruimer zijn.