Staalproducenten verwachten opleving door dalende olieprijs

Terwijl toch de meeste grondstoffen nog steeds behoorlijk in prijs lijken te dalen is bij ijzererts kennelijk het laagste niveau bereikt. Mogelijk heeft dit te maken met de eerdergenoemde economische situatie.Deze conclusie trekt NovioStaal in Het Staaljournaal van december 2014. De sterk gedaalde olieprijs betekent enerzijds veel minder belastingopbrengsten (BTW) voor de overheid, maar schept anderzijds juist weer verbetering van de koopkracht voor de consument en dus de verwachting dat er meer besteed zal gaan worden. Het blijft natuurlijk speculeren, maar het lijkt erop, dat de staalmaker op die verwachte opleving inspelen.

De basisprijs voor warmgewalste coils ligt al maandenlang net boven de 400 euro per ton en deze lijkt, hoewel de vraag zeker sinds medio november best wel gedaald is, in de traditioneel zwakke decembermaand daar nog niet onder te komen. Wij ontvingen signalen dat fabrieken tijdens de onderhandelingen wel hier en daar bereid zijn iets aan het prijsniveau te doen, maar het zijn slechts marginale kortingen en altijd met een minimale basisprijs hoger dan 400 euro.

Levertijden

Op zich is dit eensgezinde gedrag erg opvallend te noemen, tenminste als we kijken naar de actuele levertijden. Sommige producenten geven een levertermijn van 4 weken af, wat er op zou kunnen duiden, dat de orderboeken niet erg dik gevuld zijn. Voor kwartoplaten wordt door een enkele fabriek zelfs een levertijd van ca. 2-3 weken afgegeven.

ILVA

Intussen speelt zich in de Europese staalindustrie nog een zeer interessante ontwikkeling af, die op termijn bepalend kan zijn voor de machtsverhoudingen. Het Italiaanse ILVA staat al enige tijd te koop en buiten een Indiase fabriek hebben Marcegaglia (It.) en ArcelorMittal (‘s werelds grootste staalproducent) gezamenlijk interesse getoond.
Echter is er nog het gigantische milieuprobleem van de fabriek in Taranto waar de Italiaanse regering mee worstelt, als ook nog de renovatie van de grootste hoogoven plus een enorm bedrag aan voorliggende claims. Gedurende de laatste jaren nam het aantal gevallen van kanker in de omgeving van deze staalfabriek met circa 30 procent toe, vermoedelijk veroorzaakt door de staalfabriek. Het lijkt niet waarschijnlijk, dat het consortium ArcelorMittal-Marcegaglia zich zal gaan vastleggen aan een koop indien dit laatste probleem niet goed opgelost wordt. ArcelorMittal heeft zich inmiddels bereid getoond ongeveer 2,5 miljard euro mee te betalen aan de milieu-investeringen.

Het scenario voor de transactie van deze fabriek wordt waarschijnlijk zo, dat de Italiaanse staat een meerderheidsaandeel neemt en het consortium de overige 49 procent verkrijgt. Dan kan gewerkt worden aan een oplossing voor het milieuprobleem en vervolgens kan het consortium de rest van de
aandelen over nemen. Daarmee slaat de Italiaanse staat drie vliegen in één klap. De werkgelegenheid blijft in tact, de fabriek blijft deels in Italiaanse handen en het milieuprobleem is opgelost.

Levertijden

Op zich is dit eensgezinde gedrag erg opvallend te noemen, tenminste als we kijken naar de actuele levertijden. Sommige producenten geven een levertermijn van 4 weken af, wat er op zou kunnen duiden, dat de orderboeken niet erg dik gevuld zijn. Voor kwartoplaten wordt door een enkele fabriek zelfs een levertijd van ca. 2-3 weken afgegeven.

ILVA

Intussen speelt zich in de Europese staalindustrie nog een zeer interessante ontwikkeling af, die op termijn bepalend kan zijn voor de machtsverhoudingen. Het Italiaanse ILVA staat al enige tijd te koop en buiten een Indiase fabriek hebben Marcegaglia (It.) en ArcelorMittal (‘s werelds grootste staalproducent) gezamenlijk interesse getoond.
Echter is er nog het gigantische milieuprobleem van de fabriek in Taranto waar de Italiaanse regering mee worstelt, als ook nog de renovatie van de grootste hoogoven plus een enorm bedrag aan voorliggende claims. Gedurende de laatste jaren nam het aantal gevallen van kanker in de omgeving van deze staalfabriek met circa 30 procent toe, vermoedelijk veroorzaakt door de staalfabriek. Het lijkt niet waarschijnlijk, dat het consortium ArcelorMittal-Marcegaglia zich zal gaan vastleggen aan een koop indien dit laatste probleem niet goed opgelost wordt. ArcelorMittal heeft zich inmiddels bereid getoond ongeveer 2,5 miljard euro mee te betalen aan de milieu-investeringen.

Het scenario voor de transactie van deze fabriek wordt waarschijnlijk zo, dat de Italiaanse staat een meerderheidsaandeel neemt en het consortium de overige 49 procent verkrijgt. Dan kan gewerkt worden aan een oplossing voor het milieuprobleem en vervolgens kan het consortium de rest van de
aandelen over nemen. Daarmee slaat de Italiaanse staat drie vliegen in één klap. De werkgelegenheid blijft in tact, de fabriek blijft deels in Italiaanse handen en het milieuprobleem is opgelost.

Dominantie ArcelorMittal

Voor Marcegaglia betekent dit de stap van enkel staal walsen naar geïntegreerd staal produceren, waardoor het niet meer overal ter wereld hoeft te gaan shoppen om voormateriaal voor de walserij te verkrijgen. Voor ArcelorMittal zal het echter betekenen, dat haar productiecapaciteit binnen de EU met 25 procent zal toenemen. Daarmee zal ArcelorMittal als producent in alle belangrijke afzetmarkten binnen de Europese Unie aanwezig zijn. Dat nodigt wel uit tot de vraag of ArcelorMittal daarmee een niet te dominante positie binnen de EU krijgt?

Over die kwestie zal de Europese Commissie zich wel gaan buigen, verwachten wij.

NovioStaal geeft voor december 2014 de volgende circa fabrieks-staalprijzen voor coils en kwartoplaat in euro per ton:

• Warmgewalste coils: 409 – 419
• Koudgewalste coils: 495 – 505
• Sendzimir verzinkte coils: 505 – 515
• Kwartoplaten: 500 – 515

In november 2014 waren de prijzen 6-15 euro per ton hoger